Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΝ ΟΜΑΔΙΚΑ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Ιράν: Δάσκαλος ξύρισε το κεφάλι του για να συμπαρασταθεί σε μαθητή του! Τον μιμήθηκαν οι μαθητές του.

Η χειρονομία του Αλί Μοχαμαντιάν, ενός Ιρανού δασκάλου που ξύρισε το κεφάλι του σε ένδειξη συμπαράστασης σε έναν μαθητή που έχασε τα μαλλιά του από μια σπάνια ασθένεια, την οποία αντέγραψαν και οι υπόλοιποι 20 μαθητές της τάξης του, προσέλκυσε επαίνους από όλη τη χώρα.
Όταν ο Ιρανός δάσκαλος, Αλί Μοχαμαντιάν, παρατήρησε πως ένας από τους μαθητές του είχε πέσει θύμα εκφοβισμού, γιατί ήταν φαλακρός, εξαιτίας μιας μυστηριώδους ασθένειας, αποφάσισε να δείξει την αλληλεγγύη του και ξύρισε κι αυτός τα μαλλιά του. Αμέσως μετά, την πράξη του υιοθέτησαν και οι υπόλοιποι μαθητές του, με αποτέλεσμα να σταματήσει ο εκφοβισμός.

Τώρα, ο Μοχαμαντιάν, που διδάσκει στο δημοτικό σχολείο Sheikh Shaltoot, σε μια κουρδική πόλη στα δυτικά του Ιράν, έχει γίνει εθνικός ήρωας. Ο Πρόεδρος της χώρας, Χασάν Ροχανί, τον επαίνεσε, η κυβέρνηση πρόσφερε οικονομική στήριξη για την ιατρική περίθαλψη του μαθητή και η ιστορία του έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της χώρας του.

«Είμαι τόσο χαρούμενος που αυτή η κίνηση άγγιξε τις καρδιές τόσων ανθρώπων και που όλοι αντέδρασαν τόσο θετικά» δήλωσε ο 45χρονος δάσκαλος στη Guardian. «Όλοι τώρα στο σχολείο θέλουν να ξυρίσουν το κεφάλι τους».
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Μοχαμαντιάν, δημοσίευσε μια φωτογραφία του με τον 8χρονο Μαχάν Ραχίμι στο Facebook. «Τα κεφάλια μας είναι ευαίσθητα στα μαλλιά», έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο για τη στήριξη του μαθητή του. «Ο Μαχάν είχε απομονωθεί όταν έγινε φαλακρός, το χαμόγελο είχε εξαφανιστεί από το πρόσωπό του και ανησυχούσα για την απόδοσή του στην τάξη. Γι' αυτό σκέφτηκα να ξυρίσω κι εγώ το κεφάλι μου».

Το δημοσίευμα του Μοχαμαντιάν, προσέλκυσε το βλέμμα εκατοντάδων Ιρανών χρηστών του διαδικτύου. «Όταν μπήκα την επόμενη ημέρα στο Facebook δεν μπορούσα να πιστέψω τον αριθμό των ανθρώπων που τους άρεσε η φωτογραφία μου» δήλωσε.

Τα Ιρανικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής τηλεόρασης, του πήραν συνέντευξη και ο υπουργός παιδείας της χώρας, Αλί Ασγκάρ Φανί, τους κάλεσε στην Τεχεράνη για να τους ευχαριστήσει και επισήμως. Ο κυβερνήτης της επαρχίας του Κουρδιστάν, μετέφερε επίσης τις ευχαριστίες του προέδρου.

Σε λίγες ημέρες, οι υπόλοιποι 23 μαθητές του Μοχαμαντιάν, εμπνεύστηκαν από την πράξη του δασκάλου και επέμεναν να ξυρίσουν κι αυτοί τα κεφάλια τους. «Τους είπα να περιμένουν μέχρι να περάσουν τα κρύα του χειμώνα, αλλά μόλις επιστρέψαμε από την Τεχεράνη, είχαν ξυρίσει όλοι τα κεφάλια τους» δήλωσε. «Μπήκα στην τάξη και όλοι ήταν φαλακροί».

Οι γιατροί στο νοσοκομείο Ραζή της Τεχεράνης, δήλωσαν στην κρατική τηλεόραση πως ο Μαχάν αντιμετωπίζει προβλήματα με το ανοσοποιητικό του σύστημα και πψως ερευνούν την ακριβή φύση της ασθένειάς του. Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι γιατροί στην Τεχεράνη, έχουν στείλει δείγματα στην Γερμανία για πιθανή διάγνωση. «Οι συμμαθητές του Μαχάν έγιναν οι υποστηρικτές του και το χαμόγελο επέστρεψε στο πρόσωπό του» δήλωσε ο δάσκαλος.

Ο Μοχαμαντιάν με 23 χρόνια διδακτικής εμπειρίας έχει δύο κόρες και ένα γιο. «Σε μέρη όπως η Συρία και το Ιράν ή το Σουδάν, παιδιά σκοτώνονται κάθε μέρα και σε μέρη όπως το Πακιστάν και η Ινδία, η παιδική εργασία είναι διαδεδομένη. Είμαι εξαιρετικά ανήσυχος για τις τρομακτικές δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σε καθημερινή βάση». Πηγή: Guardian

ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕΡΑ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Μια δύσκολη ημέρα για την Εσθήρ Κοέν. Θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Γερμανίας Γιόακιμ Γκάουκ και κάθε άλλο παρά για ευχάριστα θέματα θα συζητήσουν. Η ενενηντάχρονη Στέλλα στα ελληνικά, Κοέν, είναι μία από τους δύο εν ζωή Εβραίους των Ιωαννίνων, από τους πενήντα περίπου που επέζησαν του Ολοκαυτώματος και επέστρεψαν από το Αουσβιτς. Και ο Γερμανός πρόεδρος ζήτησε να τη δει.
«Αισθάνομαι περίεργα. Είμαι ταραγμένη. Θέλω να τον ρωτήσω, πού βρέθηκε τόσο μίσος, για να κάψουν ζωντανούς εκατομμύρια ανθρώπους, επειδή έτυχε να έχουν διαφορετική θρησκεία;
Πρέπει άραγε να δεχθώ τη συγγνώμη; Τίποτα δεν μπορεί να συγχωρέσει αυτό που μας έκαναν. Δεν απέμεινε συγγενής να με συνοδέψει όταν θα πεθάνω. Δεν άφησαν κανέναν, τους έκαψαν όλους», λέει.
Η αφήγησή της είναι γροθιά στο στομάχι. Ο λόγος της φαρμάκι, όχι μόνο για τους ναζί, αλλά και για τους συντοπίτες της χριστιανούς: «Όταν μας έβγαζαν από τα σπίτια μας και μας έσερναν στους δρόμους για να μας πάνε στην Γερμανία, δεν τράβηξε κανένας γείτονας ούτε το κουρτινάκι για να δει τι γίνεται…», σημειώνει.
Ξημερώματα 25ης Μαρτίου του 1944. Με μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση και με τη βοήθεια της ελληνικής χωροφυλακής, η Γκεστάπο «σκουπίζει» την εβραϊκή γειτονιά των Ιωαννίνων. Στοιβάζει σε φορτηγά, 1.725 άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Ελάχιστοι πρόλαβαν και διέφυγαν στο βουνό, όπου εντάχθηκαν στις ανταρτικές ομάδες, μεταξύ αυτών και ο μετέπειτα σύζυγος της Εσθήρ.
Οι υπόλοιποι, μαζί και οι γονείς της δεκαεφτάχρονης τότε Εσθήρ και τα έξι αδέρφια της, πήραν τον δρόμο δίχως επιστροφή, με προορισμό το Άουσβιτς. Από το κρεματόριο θα επιστρέψουν λιγότεροι από πενήντα.
«Είδα τελευταία φορά τους γονείς μου στη ράμπα στο Άουσβιτς, όπου μας χώρισαν. Θυμάμαι ότι καθώς απομακρύνονταν στην καρότσα ενός φορτηγού, φώναξε σε εμένα και την αδερφή μου: "Κορίτσια να διαφυλάξετε την τιμή σας".
Μία μέρα που μας κούρευε μια αιχμάλωτη, με ρώτησε τι απέγιναν οι γονείς μου. Της απάντησα πως δεν γνωρίζω και εκείνη μου είπε δείχνοντας τις φλόγες που έβγαιναν από τα κρεματόρια: να, εκεί καίγονται...».
Η Εσθήρ θα γλιτώσει από καθαρή τύχη, καθώς μια εβραϊκής καταγωγής Γερμανίδα γιατρός και κάποιες νοσηλεύτριες την έκρυψαν στο αναρρωτήριο όταν οι Ες Ες πήραν όλους τους υπόλοιπους από τον θάλαμό της και τους οδήγησαν στους φούρνους.
Θα επιστρέψει μετά την απελευθέρωση και στο οικογενειακό προσκλητήριο θα δηλώσει παρούσα μόνη η αδερφή της! Οι άλλοι, είχαν εξοντωθεί όλοι.
Φτάνοντας στα Γιάννενα θα πάει κατευθείαν στο σπίτι της και εκεί θα δεχθεί το άλλο φοβερό χτύπημα. Αυτή τη φορά όχι από τους ναζί ή τον capo του Άουσβιτς.
«Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ένας άγνωστος. "Τι θέλετε", με ρώτησε; "Εδώ είναι το σπίτι μου", του είπα. "Θυμάσαι αν είχε φούρνο το σπίτι;", είπε. "Ναι, βέβαια ψήναμε το ψωμί και ωραίες πίτες", συνέχισα όλο χαρά. "Ε, λοιπόν, εξαφανίσου. Γλίτωσες από τους φούρνους στη Γερμανία, θα σε ψήσω εδώ στον φούρνο του σπιτιού σου", άκουσα με φρίκη να μου λέει».
Δεν μας αγάπησε κανένας
Η Εσθήρ θα προσπαθήσει να φτιάξει τη ζωή της. Παντρεύτηκε τον Σαμουήλ, που κατέβηκε από το βουνό. Στη συνέχεια θα αρχίσει να αναζητάει τα κειμήλια και τα χρήσιμα εργαλεία για να επιβιώσει. «Έμαθα ότι τις δύο Singer ραπτομηχανές τις είχε πάρει ο μητροπολίτης. Πήγα και τις ζήτησα πίσω, αλλά μου είπαν ότι τις έδωσαν στη νομαρχία. Εκεί μου ζητούσαν τους αριθμούς πλαισίου των μηχανών μήπως και τις βρουν. Προφάσεις για να με ξεφορτωθούν.
Σήκωσα το μπράτσο μου και τους έδειξα το ανεξίτηλο νούμερο από το Άουσβιτς. "Να, αυτόν τον αριθμό θυμάμαι εγώ", τους είπα και έφυγα...».
Κατάφερε να ορθοποδήσει σε ένα περιβάλλον όχι ιδιαίτερα φιλικό. «Μια μέρα στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ένας καθηγητής θεολογίας στο γυμνάσιο αποκάλεσε "παλιοεβραία" την κόρη μου, επειδή τη συνάντησε στον δρόμο μαζί μου, περασμένες εννιά το βράδυ, κάτι που απαγορευόταν. Δεν άντεξε την προσβολή. Με το που τελείωσε η χρονιά, έφυγε στο Ισραήλ. Έκτοτε δεν επέστρεψε».
«Σιωπήσατε πολλά χρόνια, γιατί;», ρωτάει ο δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας.
«Γιατί φοβόμασταν. Δεν μας αγάπησε κανένας, το καταλαβαίνετε αυτό;», λέει δακρύζοντας.