"Ημερολόγιο Καταστρώματος". Και πώς να το περιγράψεις; Ο ρομαντισμός, ακόμα και η πεζότητα, των νεανικών άλμπουμ, είναι- στην περίπτωση αυτή- πλήρως ακατάλληλα. Κι έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο τρόπους για να ασχοληθείς με το ίδιο πράγμα. Ή να μιλήσεις για τα περιττώματα που ταξιδεύουν μέσα σε σαπιοκάραβα μαζί με τα απελπισμένα προσφυγικά όνειρα, που συχνά πνίγονται σ' ανάερα αμπάρια ("με χάρη στη γλώσσα και πολιτισμένη αντίληψη!") ή, αν η "πολιτισμένη αντίληψη" δεν είναι ανθρώπινη και ζεστή, να αναστηθείς, να φωνάξεις, να φτύσεις ή να βρίσεις, λέγοντάς τα όλα με το άθλιο όνομά τους.
Να πεις: να ένας χάρτινος τοίχος, μια χάρτινη στέγη, ένα νάιλον σπίτι κρατημένο με σπάγκους και ανθρώπινα ερείπια απέναντι στη δυνατή βροχή και τον άνεμο, να κι άλλοι πρόσφυγες του αποχετευτικού σωλήνα, μέχρι να τους τον πάρουν κι αυτόν, αλλά και στο μεταξύ να αναγκάζεσαι να θαυμάζεις βλέποντας το ολοστρόγγυλο σπίτι τους και να αναφωνείς "άρα καλά περνάνε" (...αφού δεν είναι άστεγοι) ανάμεσα στο κάτι και στο τίποτα. Κι αν δεν είσαι αθυρόστομος, πρέπει τότε- έστω και νοερά- να γίνεις. Αλλά η βρισιά να πιάσει τόπο. Να γίνει φρούτο και ψωμί, θέληση για λύσεις, σκέψη και απόφαση.
Διεθνείς συμβάσεις για τους πρόσφυγες υπάρχουν. Αλλά, κάτω από νέες συνθήκες, πρέπει να αναθεωρούνται και να συμπληρώνονται. Η συνεργασία μεταξύ των Ενώσεων Κρατών είναι ένα ακόμα βήμα που θα μπορεί να συντελέσει σε μια παγκόσμια συνεννόηση και ίσως τελικά να οδηγεί και στην ανάληψη ειρηνικής προληπτικής δράσης ρύθμισης τοπικών διαφορών, ώστε να προλαμβάνονται και πόλεμοι, που αποτελούν μια απ' τις κύριες αιτίες του φαινομένου της προσφυγιάς, η οποία παίρνει- ιδιαίτερα τότε- εκκρηκτικές διαστάσεις.
Είναι ευνόητο, πως βασική επιδίωξη της Παγκόσμιας Κοινότητας, με ευθύνη των αρμόδιων Οργανισμών της, πρέπει παράλληλα να είναι και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης- προληπτικά και όχι κατασταλτικά γιατί συνήθως τότε είναι αργά- και η αποκατάσταση της ειρήνης στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, ώστε τελικά, να αποφασίζουν να επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Γ.Τ.
