Ελλιπή σχήματα, ΤΕΧΝΗ

Ελλιπή σχήματα

Αναρωτιέμαι επίσης
πώς θα μπορούσε να
καθοδηγεί το ποίμνιό του
ένας ανεξίθρησκος Πατριάρχης,
ένας ανεξίθρησκος Ραβίνος,
ένας ανεξίθρησκος Μουφτής
ή ένας ομοϊδεάτης τους Ποντίφηκας.

Από έλλειψη δογματικού
άμβωνα θα παρασύρονταν ίσως
σε εξαίρετες ταυτότητες,
σε αναπόφευκτα κοινά σημεία,
σ' ένα πολλαπλά κοινό βλέμμα;

Ή θα έριζαν ακόμα για
το σχήμα της μετάληψης,
εφευρίσκοντας αγιότητες στα
τρίγωνα, στις ορθές γωνίες και
στα τραπέζια, στο λευκό
ή το σκούρο της αμφίεσής τους;

Γιώργος Τσακιράκης

Solo le pido a dios, ΤΕΧΝΗ

Το μόνο που ζητάω απ το θεό

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
ο πόνος να μη μου είναι αδιάφορος.
Ο στεγνός θάνατος να μη με βρει
άδειο και μόνο χωρίς να έχω κάνει αρκετά.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
το άδικο να μη μου είναι αδιάφορο.
Να μη μου χαστουκίσουν και το άλλο μάγουλο
μετά από μια δαγκάνα που γρατσούνισε την τύχη μου.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
ο πόλεμος να μη μου είναι αδιάφορος.
Είναι ένα μεγάλο θηρίο που πατάει βαριά
όλη τη φτωχή αθωότητα του κόσμου.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
η απάτη να μη μου είναι αδιάφορη.
Εάν ένας προδότης μπορεί περισσότερα από μερικούς
αυτοί οι μερικοί να μην το ξεχάσουν εύκολα.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
το μέλλον να μη είναι αδιάφορο.
Απελπισμένος είναι αυτός που πρέπει να φύγει,
να ζήσει σε έναν άλλο πολιτισμό.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
ο πόλεμος να μη μου είναι αδιάφορος.
Είναι ένα μεγάλο θηρίο που πατάει βαριά
όλη τη φτωχή αθωότητα του κόσμου

τραγούδι, Mercedes Sosa, Μερσέδες Σόσα

μετάφραση, Maria Rosario Lazcano (Μαρία Ροσάριο Λαθκάνο),

(ευχαριστώ και τη δ. Ελένη Σπυροπούλου που ενδιαφέρθηκε για την επαφή)

Αποτρόπαια σιωπή, ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Η γενηά μας θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις κακές πράξεις μοχθηρών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαια σιωπή των καλών ανθρώπων ( M. L. King).

Πρόσφυγες. Οι μετέωροι ταξιδιώτες, ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

"Ημερολόγιο Καταστρώματος". Και πώς να το περιγράψεις; Ο ρομαντισμός, ακόμα και η πεζότητα, των νεανικών άλμπουμ, είναι- στην περίπτωση αυτή- πλήρως ακατάλληλα. Κι έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο τρόπους για να ασχοληθείς με το ίδιο πράγμα. Ή να μιλήσεις για τα περιττώματα που ταξιδεύουν μέσα σε σαπιοκάραβα μαζί με τα απελπισμένα προσφυγικά όνειρα, που συχνά πνίγονται σ' ανάερα αμπάρια ("με χάρη στη γλώσσα και πολιτισμένη αντίληψη!") ή, αν η "πολιτισμένη αντίληψη" δεν είναι ανθρώπινη και ζεστή, να αναστηθείς, να φωνάξεις, να φτύσεις ή να βρίσεις, λέγοντάς τα όλα με το άθλιο όνομά τους.
Να πεις: να ένας χάρτινος τοίχος, μια χάρτινη στέγη, ένα νάιλον σπίτι κρατημένο με σπάγκους και ανθρώπινα ερείπια απέναντι στη δυνατή βροχή και τον άνεμο, να κι άλλοι πρόσφυγες του αποχετευτικού σωλήνα, μέχρι να τους τον πάρουν κι αυτόν, αλλά και στο μεταξύ να αναγκάζεσαι να θαυμάζεις βλέποντας το ολοστρόγγυλο σπίτι τους και να αναφωνείς "άρα καλά περνάνε" (...αφού δεν είναι άστεγοι) ανάμεσα στο κάτι και στο τίποτα. Κι αν δεν είσαι αθυρόστομος, πρέπει τότε- έστω και νοερά- να γίνεις. Αλλά η βρισιά να πιάσει τόπο. Να γίνει φρούτο και ψωμί, θέληση για λύσεις, σκέψη και απόφαση.

Διεθνείς συμβάσεις για τους πρόσφυγες υπάρχουν. Αλλά, κάτω από νέες συνθήκες, πρέπει να αναθεωρούνται και να συμπληρώνονται. Η συνεργασία μεταξύ των Ενώσεων Κρατών είναι ένα ακόμα βήμα που θα μπορεί να συντελέσει σε μια παγκόσμια συνεννόηση και ίσως τελικά να οδηγεί και στην ανάληψη ειρηνικής προληπτικής δράσης ρύθμισης τοπικών διαφορών, ώστε να προλαμβάνονται και πόλεμοι, που αποτελούν μια απ' τις κύριες αιτίες του φαινομένου της προσφυγιάς, η οποία παίρνει- ιδιαίτερα τότε- εκκρηκτικές διαστάσεις.

Είναι ευνόητο, πως βασική επιδίωξη της Παγκόσμιας Κοινότητας, με ευθύνη των αρμόδιων Οργανισμών της, πρέπει παράλληλα να είναι και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης- προληπτικά και όχι κατασταλτικά γιατί συνήθως τότε είναι αργά- και η αποκατάσταση της ειρήνης στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, ώστε τελικά, να αποφασίζουν να επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Γ.Τ.