(σύντομα αποσπάσματα απ' την αρχή και το τέλος του πεζού τμήματος του βιβλίου και απ' το ποίημα "Παιδιά στρατιώτες" που συμπεριλαμβάνεται στο ποιητικό τμήμα)
Αναλαβαίνοντας την ξενάγηση σε κάποιες πανανθρώπινες αρχές κι αντίληψες δεν αρκεί να τις έχεις μελετήσει στις σελίδες ενού βιβλίου. Επιβάλλεται να σαι ή να θες να γίνεις κι ο ίδιος ταξιδευτής και σα τέτοιος να μην αρκείσαι στη θέαση, παρά να κουβαλείς στους ώμους σου ολάκερη τη Γης μ όλα τα πλάσματά της. Να τα φορτώνεσαι κάθε φορά και να τα σέρνεις μαζί σου, νιώθοντας μολαυτά ανάλαφρος απ τη γοητεία αυτής της ανισόβαρης προσπάθειας. Να πορεύεσαι ετσιδά φορτωμένος, σιγοτραγουδώντας ή κλαίγοντας, βαδίζοντας, τρέχοντας, παραπατώντας στο πολύ σκοτάδι ή στο πολύ φως και να κερδίζεις πάλι το θάρρος σου διασταυρώνοντας την πίκρα ή την αγωνία σου με το χαμόγελο εκεινών που ανασαίνουν στη φούχτα της καρδιάς και της σκέψης σου.
*
Μην αφήνεις αυτά τα γλυκά ονείρατα- με μια συμπεριφορά περίεργης αυτομείωσης -τυλιγμένης σε ασφυχτικό σελοφάν- να εκκολαφτούν σε μια κρύα θάλασσα. Πέταξε, μες απ τις συμπληγάδες των πόλεμων και των πλαστών «κυρίαρχων» θνητών, αλώβητος ή λαβωμένος για να μη θρυμματίσεις κι εσύ τους ιερούς σταλαχτίτες όλων των λαών σε μια ζωή δίχως έλεος.
Δώσε μιαν υπόσχεση. Να μη μείνουν άλλο άθιχτες οι θλιβερές ανθρώπινες μέρες και να ρθουν οι μελλούμενες πανανθρώπινες. Πες «θα διαγράψω τη στενοκέφαλη χωμάτινη ποινή μου. Θα κάνω κι εγώ, μόνος μου αλλά και μ άλλους, κάτι μεγάλο. Θα ταξιδέψω για την Ε ν ω μ έ ν η Π α ν α ν θ ρ ώ π ι ν η Α ν α τ ο λ ή».
*
ΠΑΙΔΙΑ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
.......................................
Πού να βρεις το στίγμα μιας
ανέμελης παιδικής προσευχής
πριν απ’ τον ζεστό βραδινό ύπνο,
με τα χέρια ενωμένα γλυκά πάνω
στο στήθος και μια κούκλα
στο μέρος της καρδιάς.
Πώς να θαμπώσεις το τζάμι
του μέλλοντος, που δεν τα περιμένει
με θαυμαστικά, όπως τους ταιριάζει.
Γιώργος Τσακιράκης, Κρης
Γιώργος Τσακιράκης, Κρης
